Dit gastblog is geschreven door Jan Kooijman nav het combioptreden van Clown Snorre voor bewoners GVT Zideris & Zorgcentrum De Bremhorst in Bilthoven
“Over meer dan een Clown” 28 maart 2014
Mijn verstandelijke gehandicapte “zusje” wordt 65, reden voor een feestje. Natuurlijk met haar huisgenootjes uit het GVT, begeleiding en familie. Dan komt plots clown Snørre op je pad en zijn geestelijk vader stuurt je een meer dan enthousiast mailbericht. Een feestje? Zeg maar hoe je het hebben wil, vriendelijk geprijsd en een 10-tal meer of minder in de zaal maakt niet uit.
Maar Snørre, kan het in het verzorgingshuis van onze 94-jarige moeder en zijn dan al haar medebewoners ook welkom? Natuurlijk, dat is een uitdaging en hoe meer zielen des te meer vreugd!
Dan breekt de langverwachte avond aan. Klokslag 18.00 uur komt een man aangelopen, gitaar op de rug en een inventief volgepakt karretje voor zich uitduwend. Zijn ogen verraden plezier en meteen voel ik dat het een topavond gaat worden. Hij monstert de ruimte en in amper drie kwartier tijd tovert de man de grote gemeenschapszaal om in een intiem theatertje.
En plots is de man verdwenen en druppelt het theater vol. Mijn zusje met huisgenootjes op eerste rang, familie en bewoners van het verzorgingshuis in de volgende rijen. Er is koffie, er is taart en zo plots de man is verdwenen zo plots meldt zich ook de clown. Clown Snørre, die vanaf het eerste moment de toeschouwers zijn clownwereldje intrekt. Maar het gaat nog een laag dieper……de toeschouwers trekken ook Snørre hun wereldje in. En Snørre laat het gebeuren, reageert, improviseert en steelt met zijn twinkelende ogen de harten van zijn publiek. Een liedje, een grap en een grol, dan weer een raadsel of goocheltruc………….de show is wervelend en tegelijk afgestemd op het begrip in de zaal. Meerdere bewoners van het GVT dragen al zingend en acterend op het podium bij aan het succes. En anders wel vanuit de zaal met droogkomisch commentaar op Snørre’s wondere wereld.
Een wondere wereld waarin ook plaats is voor de in zichzelf gekeerde bewoners. Heel voorzichtig komt Snørre tijdens de voorstelling steeds dichter bij deze bewoners, zingt zich met tedere emotie in ieders eigen wereld. Respectvol en met succes, bij werkelijk eenieder breekt uiteindelijk de glimlach door en de twinkeling van Snorre’s ogen weerkaatst in de ogen van allen.
En ik? Ik krijg tranen in mijn ogen van het lachen, ook mij pakt hij in met zijn humor, zijn liedjes en zijn gevoelige contact met de zaal.
Tevreden keuvelend vertrekt een bonte stoet met of zonder rollator richting eigen kamer. De bewoners van het GVT richting hun eigen huis. Een tweetal achter in de auto zingend over Tante Kee, een derde blijft zich hardop verbazen over de goocheltrucs. Een ding hebben alle toeschouwers deze avond gemeen, ze hebben plezier gehad……..authentiek plezier. Om- en met clown Snørre!
Eenmaal terug in de zaal is Snørre weer de man van voor de show. Het karretje wordt weer inventief volgeladen, de gitaar gaat weer op de rug. Dan loopt hij weg zoals hij gekomen is en kijkt om. Zijn ogen twinkelen nog sterker dan bij aankomst. En daar gaat Snørre, daar gaat de man die met alles in zich toveren kan.
En het rijmt ook nog………….een topshow!
Een plezante groet, Jan Kooijman
* zie ook stuk van clown Snorre http://clownsnorre.nl/prachtig-combifeest-voor-clienten-gvt-en-bewoners-verzorginsgtehuis-en-familie/
Wat een compliment voor de man, die met z’ n Hart “werkt”. Ga zo door!! Geniet en laat genieten!!!
Hallo Jan,
Dankjewel! Wat prachtig om dit zo te lezen en meer dan geweldig dat je de moeite hebt genomen dit zo te verwoorden! Heb het ook direct aan mijn vriendin laten lezen, zij vond het ook ontroerend mooi!
Voel me helemaal gezien in alles wat ik probeer te bewerkstelligen.
Misschien laat ik een stukje hiervan in mijn boek terugkomen. Ik ben nl een boek aan het schrijven dat eind dit jaar moet uitkomen: Glanservaringen in de omgang met mensen met een beperking.
Nogmaals, Jan ontzettend bedankt hier kan ik weer een tijd mee vooruit als ik soms denk wat ben ik nou toch aan het doen!
Clown Snorre / Wim Hoekstra