“Kun je misschien iets verzinnen voor de afscheidsavond als dank voor onze stagiaires? We merken dat sommigen het best lastig vinden om zich buiten de gebaande paden te bewegen en het zou wel mooi zijn als zij zich eens lekker kunnen laten gaan, hun grenzen wat verleggen en eens heerlijk gek kunnen doen?” Deze vraag kreeg ik n.a.v. een optreden dat ik had verzorgd op een instelling voor mensen met een beperking.
Ik hou van zulke uitdagingen en vind het leuk om mee te denken. Ooit heb ik vroeger voor de klas gestaan en ik heb veel met pubers gewerkt. Ook heb ik wel eens vaker op een middelbare school zoiets verzorgd dus natuurlijk wilde ik wel iets verzinnen.

Clinic “Verleg je grenzen en laat je maar eens lekker gaan!”
Een afscheidsavond met BBQ voor zo’n 40 personen (25 stagiaires pedagogiek en sociale hulpverlening en 15 vrijwilligers) en daar dus de clinic.
Ik ben niet van de flauwe grappen maar gewoon van lekker enthousiast aanpakken en doe maar mee! Ik heb dus eens goed gekeken naar mijn eerdere ervaringen zelf als deelnemer aan allerlei trainingen en cursussen, energizers en ook ervaringen en acts uit mijn eigen voorstellingen. Het is een tweede natuur geworden om op te merken waarom mensen wel meewerken of meedoen en waar je juist afhaakt. Hiervan heb ik een heel programma samengesteld.

Hoe doe je dat en krijg je mensen in beweging?
Nou gewoon door te beginnen met vragen te stellen: Wie vind het leuk om op een podium te staan? Wie moet er absoluut niet aan denken? Hoe krijg ik jullie nou in beweging?
Al snel kwam de groep steeds meer los, verdween de gereserveerdheid en hebben we met elkaar diverse energizers en acts gedaan. “Kijk eens om je heen?”, “Het krukje” en na een korte “Zangles” werd er ook uit volle borst meegezongen. Op het laatst hadden we nog 2 teams die helemaal los gingen met tegen elkaar indruk te maken bij de “Haka” energizer.

Kun je ca. 1 tot 1,5 uur vullen?
Ik zou minimaal een uur vullen afhankelijk van hoe het zou gaan en was zelf eigenlijk ook wel benieuwd hoe lang het “interessant en leuk” zou blijven. De tijd is voorbij gevlogen en er was zoveel enthousiasme dat we uiteindelijk wel 2 uur bezig zijn geweest.

Bedankt!
Stagiaires en vrijwilligers mochten aan het eind allenmaal bij opzwepende muziek en in snel tempo “even” op het krukje staan en als dank een luid applaus in ontvangst nemen. Want uiteindelijk gaat het er om dat je de vrijwilligers en stagiaires laat blijken dat je enorm waardeert wat ze allemaal doen. Dit vond ik een heel mooi moment met elkaar. Iedereen bleef namelijk wachten tot de laatste zijn applaus in ontvangst had genomen en pas daarna weer verder te gaan borrelen. Natuurlijk wel eerst nog even een selfie maken.

Sommigen moesten eerst wel duidelijk een beetje loskomen maar van terughoudendheid was op het eind eigenlijk niets meer te merken. Met heel veel plezier kijk ik terug op deze hele mooie gezamenlijke avond!

Op wat voor manier verleg jij je grenzen? Hoe nemen jullie afscheid van of zetten vrijwilligers in het zonnetje?

Graag tot ziens!
Clown Snørre – Wim Hoekstra